روش کلر زنی در تصفیه آب | شرکت شاران صنعت

روش کلر زنی در تصفیه آب ، فرآیند اضافه کردن کلر به آب آشامیدنی به منظور ضد عفونی کردن آن و از بین بردن میکروب ها می­ باشد. جهت دستیابی به سطوح ایمن کلر در آب آشامیدنی ، می­توان از فرآیندهای مختلفی استفاده کرد. کلر را به صورت گاز عنصری فشرده ، هیپوکلریت (قرص، محلول و یا پودر) و سایر ترکیبات به آب وارد می­کنند. اشکال مختلف کلر که در سیستم های تصفیه مورد استفاده قرار می گیرند عبارتند از گاز کلر ، محلول هیپو کلریت سدیم ، هیپوکلریت کلسیم ، دی اکسید کلر و کلرآمین. کلرزنی معمولاً در یک و یا دو نقطه در طول تصفیه کاربرد دارد. تمام اشکال کلر ، زمانی که در آب مورد استفاده قرار میگیرند، تولید هیپوکلرواسید HOCl را می کنند. کلر گازی ، قلیائیت آب را کاهش می­دهد و آن را اسیدی می­کند، در حالی که کلر در حالت مایع و جامد ، باعث افزایش میزان قلیائیت و pH در نقطه استفاده می­شوند. میزان pH آب بر روی گونه های غالب کلر تأثیر می­گذارد، به طوری که در pH های پایین هیپوکلرواسید غالب و کنترل کننده است اما درpH های بالاتر اغلب یون هیپوکلریت ^–OCl غالب می­باشد. از بین این دو نوع، اسید هیپو کلریت اکسیدان قوی تری است. بنابراین کلر به عنوان یک اکسید کننده و یک ماده ضد عفونی کننده، در pH های پایین تر بسیار مؤثرتر عمل می کند. هر دو فرم HOCl و ^–OCl به عنوان کلر آزاد شناخته می شوند.

کلر Cl₂ یکی از واکنش پذیرترین عناصر است و به راحتی با عناصر دیگر ترکیب می­شود. در جدول تناوبی عناصر ، کلر در گروه هالوژن ها قرار دارد. تمامی هالوژن ها به طور مشابه با عناصر دیگر واکنش می­دهند و می توانند مقادیر زیادی فرآورده تولید کنند. هالوژن ها اغلب با فلزات واکنش می­دهند تا اسیدهای محلول را تولید کنند. کلر به عنوان اکسید کننده برای کنترل رشد بیولوژیکی و حذف ترکیبات رنگ ، طعم و بو ، آهن و منگنز و سایر آلاینده های غیر آلی مانند آرسنیک در روش کلر زنی به کار برده می­شود. کلر به عنوان ماده ای برای ضد عفونی کردن آب و فاضلاب به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرد و اکثر باکتری ها، ویروس ها و سایر میکروارگانیسم هایی که باعث بروز بیماری می­شوند را از بین می­برد. روش کلر زنی در تصفیه آب جهت ضدعفونی کردن و کنترل فعالیت های میکروبی، در سیستم های توزیع مورد استفاده قرار می­گیرد.

عوامل مؤثر در روش کلر زنی در تصفیه آب

غلظت ، زمان تماس ، pH و دما بر میزان استفاده از کلر اثر می­گذارند. حاصل ضرب غلظت و زمان (CT)، مهمترین پارامتر مؤثر در روش کلر زنی در تصفیه آب می­باشد. اگر چه افزایش دوزینگ (میزان کلر استفاده شده) توانایی کلر برای ضدعفونی و اکسیداسیون را افزایش می­دهد ، اما ممکن است باعث مشکلات مربوط به طعم و بو و تشکیل ترکیبات جانبی ضد عفونی DBPs از طریق واکنش کلر با مواد طبیعی آلی NOM گردد. میزان تزریق کلر همچنین از نقطه استفاده ، کلرخواهی آب و غلظت باقی مانده مطلوب ، تأثیر می­پذیرد.

حد مجاز کلر در آب

میزان کلر تا ۴ میلی گرم در لیتر ، در آب آشامیدنی قابل قبول است و این میزان از کلر ، به هیچ وجه باعث بروز اثرات مضر بهداشتی نمی­شود. کلر و کلرامین برای ماهی ها، سایر حیوانات آبزی، خزندگان و دوزیستان سمی هستند، چون بر خلاف انسان، این گونه حیوانات ، آب را به طور مستقیم در جریان خون خود جذب می کنند. گیاهان نیز با آب تصفیه شده با کلر، آسیب نمی بینند.

مزایای روش کلر زنی در تصفیه آب

• ارزان بودن
• باقی ماندن کلر در آب: پس از ضدعفونی کردن با کلر، مقداری کلر در آب باقی می ماند و در صورت ورود مجدد آلودگی به آب ، کلر باقیمانده باعث ضد عفونی شدن آن می شود.
• مؤثر بودن در برابر میکروارگانیسم های بیماری زا
• مؤثر بودن در اکسیداسیون ترکیبات آلی و غیرآلی خاص
• قابل انعطاف بودن میزان تزریق کلر

معایب استفاده از کلر برای ضدعفونی کردن

• کلر در تماس با ترکیبات آلی موجود درآب واکنش نشان می‌دهد و محصولات جانبی مانند تری‌هالومتان‌ها THMs و هالواستیک اسید HAA5 تولید می‌شوند. این مواد سمی و جهش‌زا می­باشند. ذکر این نکته مهم است که که با حذف مواد آلی قبل از ضدعفونی با کلر می‌توان تولید این محصولات را به حداقل رساند.
• ایجاد مزه و بو می‌کند.
• کلر نمی‌توانند بعضی از میکروارگانیسم‌ها مانند پروتوزا کیست‌دار را از بین ببرد.
• باقیمانده کلر حتی در غلظت های بسیار پایین برای حیات حیوانات آبزی سمی است.
• تمامی اشکال کلر سمی هستند، بنابراین ذخیره سازی، حمل و نقل و نگهداری آن خطرناک است و نیازمند مقررات ایمنی می­باشد.