روش های آبگیری لجن یا دفع لجن به منظور امحاء مناسب لجن تولید شده در تصفیه خانه های آب و فاضلاب انجام می شود.
بر اساس کتابچه های راهنمای سازمان حفاظت از محیط زیست (EPA) می توان میزان لجن تولید شده در واحد زمان را از فرمول زیر محاسبه نمود.
TOC (mg/l)+(1.5×turbidity (NTU)+A]+دوز آلوم(میلی گرم بر لیتر)]×۸.۳۴
مواردی که طراحان می بایست مورد توجه قرار دهند در قسمت زیر اشاره شده اند.
قانون کنترل آلودگی آب
براورد میزان لجن تولید شده در واحد زمانی
مشخصات لجن
روش های کاهش لجن
روش های آب زدایی
دفع نهایی لجن
لجنی که در تصفیه خانه آب تولید می شود از نوع لجن های شیمیایی بوده و تخلیه آن به آب شهری ممنوع می باشد. اکثر تصفیه خانه ها در واحد لخته سازی از سولفات آلومینیوم استفاده می نمایند که جداسازی آب از این ماده بسیار دشوار می باشد در نتیجه در روش دفع لجن می بایست دقت لازم به عمل آید.
توجه نمایید پیش از دفع لجن می بایست آنرا تا حدودی تصفیه نمود و این موضوع به کنترل دفع نهایی لجن مورد نیاز وابسته است.
در صورت عدم وجود فضا و کارکنان کافی، بارندگی زیاد و مواد جامد مورد نیاز به مقدار زیاد نمی توان بسترهای خشک لجن را ساخت در نتیجه می بایست از سیستم زهکشی و آب زدایی مکانیکی استفاده نمود. این سیستم ها شامل موارد زیر می باشد.
تغلیظ ثقلی
فیلتر های خلا
فیلترهای فشاری
سانتریفیوژ و روش های یخ زدگی- آب شدن
به منظور کاهش نرخ لجن تولید شده می بایست نوع و دوز مواد منعقد کننده به درستی انتخاب گردند. از آنجا که ۲۶ درصد از آلوم اضافه شده تولید هیدروکسید آلومینیوم می نماید، می بایست دوز مصرفی حتما کنترل شود و همچنین می توان به جای آلوم از پلیمر های کاتیونی استفاده کرد در نتیجه میزان اکسید آلومینیوم تشکیل شده کاهش یافته و در نتیجه میزان لجن تولیدی نیز به طور موثر کاهش می یابد.